Er staat iemand achter me. Ik voel hem trekken aan de pezen van m’n ogen. Sterren schieten uit ooghoeken en lenzen plooien dubbel. Het hoornvlies kraakt dat het een lieve deugd is, vooral perifeer, maar ook mijn cataract doet mee en breekt in duizend stukjes.
Dat die persoon even een stap opzij zet, twee naar voor, opnieuw één opzij en dan een halve slag draaien. Mijn handen liggen met de palmen hemelwaarts. In elke hand een aspirine, dat moet voldoende zijn. Ga er dan nog maar eens aanhangen.
Knap beschreven. Hopelijk heb je er niet al te vaak last van.
BeantwoordenVerwijderenNadja schreibt ♥Nadja♥
BeantwoordenVerwijderenIk heb zoëven je blog ontdekt. Ontdek ook de mijne, misschien worden we (h)echte Bloggervriendinnen.
Veel nieuws,
Nadia
xxx
Lieve Nadja♥
BeantwoordenVerwijderenHopelijk krijg je van mijn geen migraine:D
Ik stel zoëven vast dat ik je “veel nieuws” schreef in plaats van “veel liefs”. Ofschoon je natuurlijk ook veel nieuws mag krijgen, bedoelde ik toch in de eerste plaats veel LIEFS!!! Ook mijn voornaam is Nadja, maar voor mijn Vlaamse vriendinnen ben ik eenvoudig Nadia. Van harte welkom!
Veel liefs,
Nadia
xxx