Twee brieven

Brief aan Floor I

Het was een uitzonderlijk warme dag voor de tijd van het jaar. Je was, in de armen van je bevrijder, niet meer dan een opgeplooid bundeltje angst. Je stelten onhandig erbovenuit stekend, je zwanenhals deemoedig gebogen. En dan, je ogen. Zij die me overhaald hadden, want nog voor we elkaar kenden, was ik verloren. Wist je dat?

Je was vuil, van al die maanden zwerven, het ruwe overleven, het ontwijken van grijpgrage auto’s, het wegduiken voor kiezelstenen en schoenpunten. Ik zette je in bad en streelde je gelaten kopje. Het water spoelde je eerste, trieste leven dat onherroepelijk naar de dodenperrera leidde voorgoed weg. Je besefte dat toen nog niet.

Knuffelen, een nieuwe vorm van contact. Niet onprettig vond je dat, maar je vocht eerst nog tegen de overgave, ik zag dat wel. Later op de avond gaf je toch toe. Ach je had al voor heter vuren gestaan.

Brief aan Floor II

Aan jouw kant van de zetel, welgeteld een jaar later, rust je gedurende de hele dag uit van een lange nacht. Zo gaat dat elke dag. Af en toe draai je je op de rug, grommelt wat en houdt daar pas mee op wanneer we je instructies begrijpen. Je buikje is het aaien nog het snelst gewend geraakt.

Wanneer ik vind dat het genoeg geweest is, moedig ik je minutenlang aan om te gaan wandelen. Vervolgens strek je onder een langgerekte geeuw de vorstelijke stelten en gun je me mijn pleziertje, al sta je daarvoor bijtijds duizend angsten uit wanneer mijn soortgenoten te dichtbij komen. Ach je hebt al voor heter vuren gestaan.

Etensresten recycleren, een integer project dat je met groot engagement waarmaakt. Ik kan het niet genoeg aanmoedigen. Alleen... we moeten het bij gelegenheid nog eens hebben over de definitie van etensresten. Ik koester namelijk het vermoeden, en dat ligt ongetwijfeld aan onze verschillende moedertaal, dat daar enige verwarring over bestaat.

Nog één ding. Ik weet dat ik had gezegd, bij je adoptie, dat ik op alle mogelijke trauma's en bijbehorende stoornissen voorbereid was. Maar dat snurken... Floor toch, elegante dames als jij betaamt dat toch echt niet en laten we eerlijk zijn, zo diep kan je ’s nachts toch niet meer inslapen na een ganse dag platte rust? Een beetje minder boomzagerijvolume zou fijn zijn. Het is maar een vraag, denk er gerust nog eens over na, tussen je schoonheidsslaapjes door.

Liefs, 

je adoptiemama