Kdootje

Men neme een handvol knikkers, een kartonnen doos, een rol cadeaupapier en een ziekenhuisbed. Men knipt middels een schaar een gat in de kartonnen doos, zodat de rol erin past. Dan legt men de doos op het voeteneind van het ziekenhuisbed en duwt op de afstandsbediening zodat het voeteneind in de juiste stand komt, de verpleegster noemt dat: het bed breken.

Mochten mijn benen op het bed liggen, ze zouden nu een omgekeerde V vormen. Maar dat doen ze niet langer, ze staan achter mijn zoontje van de ene voet op de andere te dansen van plezier. Mijn zoontje danst ook, van de opening aan het uiteinde van de rol tot aan het gat waar de knikker vanzelf in de doos rolt.

Zo lig je maandenlang te kniezen op die afgeleefde matras in een desolaat huis zonder kinderkreten. Geen ruggegraat, lijkt het wel. Of een nieuwe die zich nog moet leren rechten. En zo sta je opeens te giechelen als een opgedraaide kleuter samen met een authentieke, opgedraaide kleuter die z'n geluk niet op kan met zijn nieuwe knikkers. ‘Kdootje mama jeuk!’

Men neme een handvol titanium bouten, een set kapotte wervels, een rol cadeaupapier en een ziekenhuisbed. Men schroeft de bouten in de wervels, zodat de vleugels erin passen. Dan pakt men de rug zorgvuldig in en legt hem zachtjes op het ziekenhuisbed. De verpleegster voorspelde dat ik zou gaan ontpoppen.

En zo sta je opeens te giechelen als een opgedraaide kleuter samen met een authentieke, opgedraaide kleuter, terwijl je je geluk niet op kan met je herwonnen moederschap. Kdootje dokter leuk.