.
Soms moet een mens. Ook al boezemt het duister angst in. Ook al is de kans op pijn, deuken of onherroepelijke schade reëel.
.
.
Toch moet een mens. Al was het maar om te groeien. Om te leren dat getrotseerd leed en opgeblonken deuken een mooier verhaal vertellen.
.
.
Ja, dat een mens moet, dat staat vast. Wie weet misschien zelfs om te ontdekken dat er daar beneden een plaats is voor je, tussen de andere waaghalzen. Dat men je daar graag ziet en niet wilt laten gaan.
.
.
Het is daarom dat een mens moet springen.
Ik knijp nu m'n ogen dicht, druk m'n neus toe en spring in het zwarte gat dat 'manuscript inzenden' heet.
.
.
U begrijpt dat alles wat me dierbaar is meegaat als handbagage. U zal hier een paar titels moeten missen, maar hopelijk keren ze terug onder een andere vorm. Op mat beige papier met harde kaft, geurend naar metaal en Pruisisch blauw.
.
.
.
.
Ohlala, spannend, wij zijn mede in blijde verwachting!
BeantwoordenVerwijderenGelukkig heb je geen hoogtevrees, of is het dan laagtevrees bij springen? Hoe dan ook, outstanding tekst alweer!
BeantwoordenVerwijderengeniet van het zweefmoment! En oppassen dat je niet te hard neerkomt... veren onder je voeten steken ofzo :)
BeantwoordenVerwijderenje kan het allemaal zo mooi zeggen he...
shit zeg, heb jij dat weer eens mooi gezegd..
BeantwoordenVerwijderenIk moet het ook doen maar de 'financiele zekerheid' en het gezichtsverlies wegen te zwaar voor 'onnozele' kinderdroom. Ben ff misselijk dat jij het zo juist beschrijft.
merde! ben echt apetrots, dat jij er staat (al is het maar als je jezelf tegenkomt in de spiegel)
you must be a angel with hugh wings;))