Daar. Ik zie jou wandelen, met je paraplu paraat.
Onder lekkende bomen, tussen ondiepe vijvers. Op
straat. Je schept ongewild water in je schoenen
en lacht. Denkt, was ik een kind, ik schopte ze uit.
Zure regen op je gezicht en een grimas, wat nu
melancholie heet, noemde je vroeger gewoon een plas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten